Most of the more persistent man-made structural assets that surround us in everyday life as well as their reliable structural services are normally taken ‘as a law of nature’ by the general public. Compared to consumer products the service levels of structural assets are extremely high. Bridges with a structural failure rate comparable to that of normal office printers would be considered completely unacceptable, while a tunnel would never be built if they had a service life expectance comparable to the most long lasting functional products such as (certain) washing machines or Hi-Fi-systems. The same holds for all build structures, including houses, public and commercial buildings.

Meanwhile these structural assets together exceed in financial terms the balance of any global financial institution, or the yearly budget of e.g. the Dutch government many times. Thus, the importance and impact of the broad field of science and engineering related to the built environment - which includes architecture, architectural engineering, civil engineering, process management and policy - is not be underestimated, both economically and socially.
Notwithstanding the evident importance of the Built Environment sector, the public perception of this sector is not that positive, a trend that has been developing in the past few decades. The public perception of the sector often leans towards non-innovative, somewhat clumsy, disorganised and conservative.

It is often forgotten that inventions and innovations from any field of science and engineering are finally applied in the context of the built environment. Developments with respect to e.g. energy comfort, new building materials and systems are spectacular. For instance, no other innovation has increased life expectancy of people as much as the broad application of developments in sanitary engineering. It is even so, that the difference between developed and developing countries can be largely attributed to the quality of public sanitation systems. Apparently, the development of an adequate and efficient sanitation system requires the effective collaboration within the so-called ‘Golden Triangle’, i.e. stable and facilitating governments, trained people and innovation originating from educational and scientific institutions and energetic application by these innovations by the market.

Moreover, the environmental impact of the ‘building sector’ is huge, given the enormous usage of raw materials. Together with the energy sector, the building sector is at the forefront of addressing great societal challenges related to sustainability, scarcity and availability of raw materials as well as the transition towards a circular economic model, based on recycling and upcycling of waste materials and structures.

Another development is the need for true multidisciplinary and cross-disciplinary collaboration on these challenges. Almost every field of science and engineering has found its application in the built environment. Developments within quantum mechanics has led to diverse developments like energy efficient lighting (LED), precise positioning and cutting (laser technologies) and of course to the revolutionary introduction of ICT in the built environment. Developments in (micro-) biology has led to the aforementioned sanitation revolution, whereas new insights in the mathematics of planning and operations research allowed building processes at scales that would have never been possible before.

An effective and multidisciplinary approach faces grand challenges ahead, requiring dedication and collaboration. Therefore the three technical universities decided to collaborate – amongst others – as 3TU.Bouw Centre of Excellence for the Built Environment. The 3TU.Bouw Center of Excellence consists of the Department of the Built Environment at Eindhoven University of Technology, the faculty of Engineering Technology at Twente University, and the faculties of Architecture and Civil Engineering and Geosciences at Delft University of Technology. The overall goal of this 3TU initiative is to promote close collaboration between Dutch universities in order to increase competitiveness in international research and education, and to concentrate research and education efforts to improve efficiency and scientific excellence.

At present 3TU.Bouw concentrates on two major developments: innovation with respect to energy efficiency in the built environment, and providing dedicated professional education programmes to deliver young professionals that are able to bridge the gap between academia and the market.

The latter is achieved by the so-called PDEng–programme. PDEng is a two-year professional, post-academic degree, where university graduates work in close collaboration with the industry on an urgent and industrially relevant topic. Within 3TU.Bouw a dozen of these projects have been started in 2014 and a similar number will be initiated in 2015. Industrial partners are always welcome to propose PDEng projects that can be jointly pushed
forward within the context of the 3TU.Bouw PDEng-programme.

The 3TU.Bouw focus on innovation with respect to energy efficiency in the built environment is achieved through a programme that is called the ‘3TU.Bouw Lighthouse Projects’ programme. 3TU.Bouw ‘Lighthouse Projects’ aims at promoting and starting up imaginative research projects that are related to the theme ‘Energy and the Built Environment’. The ‘imaginative’ nature of the research as well as the delivery of tangible results (e.g. prototypes, test environments, and so on) distinguishes Lighthouse Projects from other funding schemes. The relatively short project term of 3TU.Bouw Lighthouse Projects – tangible results within a year – appeals to ‘fast-track’ and ‘high-risk’ proposals. 3TU.Bouw Lighthouse projects aim at various levels of integration with industry and enduser parties.

The preliminary project ideas and results of a series of Lighthouse projects, started only in the second half of 2014, are presented in this publication together with the context of a few of the PDEngprojects started in the same year. It should be noted that success of 3TU.Bouw does not mean that (all) initial project goals are met: a good failure can be a huge success and may generate, in the long run, more impact than a successful project
with a more limited scope.

The ‘Week van de Bouw’ is one of those opportunities where we can stand together; academics and industry, contractors and asset owners, students and experienced professionals. Let’s synergise, combine and cross-fertilize our expertise to solve future challenges, while being grateful and proud with everything achieved already by our colleagues of the past generations.

DESIGN THINKING

future scenarios and network governance
Cities all over the world are reinventing their positions,either driven by changes in national policies decentralizing governance or reacting to the reality of competition and collaboration on subjects such as economy, services or the changing number of inhabitants. Often this is generated out of a desire or perceived necessity to respond to the changing ambitions of industries and citizens. One only has to think of notions like ‘Creative Cities’, ‘Metropolitan Regions’, ‘City Branding’ and ‘Self-regulation’ to understand that traditional ways to organize one’s community will fail to adequately address these emerging ambitions.
There is a need to improve decision-making and policy processes just as much as there is a need to service and renew spatial structures as demands are changing. One can state that changes in urban developments are driven by changes in population and their needs. Energy and sustainability issues have become a common consciousness deserving appropriate response in terms of policy and spatial planning. One can easily add to these examples.

These current challenges are becoming more complex and interwoven. Fed by a large number of sometimes contradictory and definitely various ambitions, they need to be addressed in a manner that justifies all involved. Changes are good. And by nature, changes are complex and difficult to implement. They are disruptive and evoke resistance. Change needs community, involvement, and commitment. The more complex a challenge is, the more actors or stakeholders need to be involved, and the more inadequate traditional means for development becomes.
One needs to build robust solutions, or better, robust environments and contexts. Solutions tend to address current situations incapable of adjusting to changing realities. It is exactly those rapidly changing realities – economical, political and social – that have led to the realization that innovation in governance and policymaking processes is crucial for a city to keep operating successfully. Intelligent ways to address and implement developments are needed. Intelligent in terms of creating efficient and economically viable solutions for both processes and implementations; intelligent as in being informed by relevant parties.
Current notions on ‘Design Thinking’ move towards inclusive and collaborative processes. These are aimed at efficiently producing inventories and analyses of stakeholders and context. Organizing effective prototyping presents essentially different strategic options and scenarios. Finally and foremost, these processes create collaborative structures for professionals, administrators and citizens.


STUDIO

During the past years the municipality has conducted several studies into aspects of Delft as a knowledge city. Focussing on higher educated people, both students attending university and the colleges of higher vocational education (HBO), as well as knowledge workers who work for tech companies and knowledge institutions. Essential questions that surface are: what is the definition of a knowledge worker? What are the needs of higher educated people and how can you provide in those needs as a city? Although much is known about the topic, the municipality wants more input on the specific issue of their ‘City=Campus, Campus=City’ ambition. How can you further increase the attractiveness of Delft for higher educated people? How do you attract more knowledge workers? What is the best way to organize the network of stakeholders to accomplish shared goals?

Delft Scenarios 02 is a casestudy based research program investigating the abovementioned issue. Public administration students from Leiden University and architecture students from the University of Kentucky took on the challenge to research potential interventions for the municipality of Delft in the context of ‘City=Campus, Campus=City’.
The Leiden students started by conducting a series of interviews with representatives of various stakeholder groups in the city of Delft, including the municipaity itself. This inventory of ambitions, foresights and perceptions led to a number of SWOT-analyses, both from the perspective of the individual stakeholders as well as on the ‘macro level’ of the ‘City=Campus, Campus=City’ context. Subsequently these results were adopted by the students of the University of Kentucky to investigate further. Scenario specific information was collected and implemented in more precise descriptions of plausible futures for Delft. The scenarios present extreme positions aimed to unveil current conditions and realistic future situations. They operate as context to test current plans on their robustness and adaptability to remain significant regardless of how the future actually unfolds.

De Casestudies worden ingezet om een brede groep ontwerpers in dialoog te brengen met de industrie. Een dialoog die niet bestaat uit louter informatie over bestaande mogelijkheden en kennismaking met de laatste toepassingen, maar één waarin aan de ontwerpers wordt gevraagd wat zij willen maken. Waarin hun ambities in discussie worden gebracht. De industrie zelf wordt hierbij ook gevraagd om bestaande en schijnbaar impliciete beperkingen qua productie en financiën in eerste instantie buiten beschouwing te laten. Elke vraag is mogelijk binnen de Casestudies. Elk voorstel wordt serieus en professioneel benaderd. Of het nu gaat om het reproduceren van een bestaand en exotisch voorbeeld, om een volledig nieuwe toepassing, een probleem dat in de praktijk van een ontwerper naar voren is gekomen of om een ware uitdaging aan de industrie om iets met beton te doen dat volledig lijkt in te druisen tegen de ‘natuurlijke’ hoedanigheid van het materiaal. Meer nog dan productontwikkeling pur sang zijn de Casestudies vooral een kennismaking en kruisbestuiving van verschillende culturen, die van ontwerpers en producenten.

Cities all over the world are reinventing their positions; either driven by changes in national policies decentralizing governance or reacting to the reality of competition and collaboration on subjects such as economy, services or the changing number of inhabitants. This is often out of a desire or perceived necessity to respond to the changing ambitions of industries and citizens. One only has to think of notions like ‘Creative Cities’, ‘Metropolitan Regions’, ‘City Branding’ and ‘Self-regulation’ to understand that traditional ways to organize one’s community will fail to adequately address these emerging ambitions.

There’s a need to improve decision-making and policy processes just as much as there’s a need to service and renew spatial structures as demands are changing. One can state that changes in urban developments are driven by changes in population and their needs. Energy and sustainability issues have become a common consciousness deserving appropriate response in terms of policy and spatial planning. One can easily add to these examples.

design thinking

These current challenges are becoming more complex and interwoven. Fed by a large number of sometimes contradictory and definitely various ambitions they need to be addressed in a manner that justifies all involved. Changes are good. And by nature, changes are complex and difficult to implement. They are disruptive and evoke resistance. Change needs community, involvement and commitment. The more complex a challenge is, the more actors or stakeholders need to be involved, and the more inadequate traditional means to development becomes.

One needs to build robust solutions, or better, robust environments and contexts. Solutions tend to address current situations incapable of adjusting to changing realities. It is exactly those rapidly changing realities – economical, political and social – that have led to the realization that innovation in governance and policy- making processes is crucial for a city to keep operating successfully. Intelligent ways to address and implement developments are needed. Intelligent in terms of creating efficient and economically viable solutions for both processes and implementations; intelligent as in being informed by relevant parties.

Current notions on ‘Design Thinking’ move towards inclusive and collaborative processes. These are aimed at efficiently producing inventories and analyses of stakeholders and context. Organizing effective prototyping presents essentially different strategic options and scenarios. Finally and foremost, these processes create collaborative structures for professionals, administrators and citizens.

studio

Delft Scenarios 01 is a casestudy based research program. Public administration students from Leiden University and design students from the University of Kentucky took on the challenge to research potential interventions for the municipality of Delft. To gain a position as a ‘Knowledge City,’ Delft must improve the retention rate of local students, ultimately extending its population of well-educated residents.

The Leiden students started by conducting a series of interviews with representatives of the educational institutes in Delft, including students and student organizations, housing corporations and the municipality itself. This inventory of ambitions, foresights and perceptions guided by SWOT analyses and the identification of Driving Forces (happening for sure) and Critical Uncertainties (happening, but unsure how), led to a first indication of five essentially different scenarios.

These results were taken by the students of the University of Kentucky to investigate further. Scenario specific information was collected and implemented in more precise descriptions of plausible futures for Delft. The scenarios present extreme positions aimed to unveil current conditions and realistic future situations. They operate as context to test current plans on their robustness and adaptability to remain significant regardless of how the future actually unfolds.

Ultra-hogesterktebeton is meer dan een verbetering van het gebruikelijke beton. Er zit een nieuwe technologie achter, zowel wat betreft grondstoffen als procestechniek. Voor de noodzakelijke investering bij producenten is er behoefte aan marktvooruitzichten.Opdrachtgevers hebben behoefte aan aantoonbare meerwaarde, op basis van
succesvolle realisaties.
Het idee achter de UHSB-casestudies van het Cement&BetonCentrum is dat die aantoonbare meerwaarde slechts kan worden gevonden in een integraal ontwerpproces. De voordelen van UHSB liggen niet alleen op het terrein van vormvrijheid, ook op het gebied van onderhoudsvrije levensduur, gebruiksgemak en duurzaamheid. Door een
gezamenlijke inspanning van architect, constructeur, producent en bouwer, gericht op een realistische bouwopgave, moeten die voordelen aantoonbaar worden gemaakt en afgewogen tegen de bouwkosten.

Hans Köhne, Cement&BetonCentrum

The 5th Concrete Design Competition - ENERGY took place in 2011 and 2012. It asked students to explore and exploit notions on ENERGY in relation to the material concrete and architecture. Developed ideas were to be tested and presented through architectural design proposals, which could range from details and furniture to large buildings and technical systems.

The competition resulted in over 100 entries from more than 150 students. The topics of investigation varied from ingenious proposals of how to manage thermal concrete mass activation, to water-purification-systems and energy storage or energy harvesting building envelopes. Besides the ‘technical’ approaches many participants favoured to explore more poetic or ephemeral notions on ENERGY.

The national winners of the competition were invited to participate in a week long workshop, hosted by the Cement&BetonCentrum in the Netherlands. Facilitated by a staff of various experts, lecturers and critics and provided with ample working spaces, tools and materials, the students continued their architectural investigation into ENERGY and concrete. They were asked to redesign the facade system of the office building where the workshop was located. A true 70’s facade with a nowadays unusual depth of 90 cm. The students had to embrace and activate this depth, being able to either exploit architectural expression, offer new functionality, or both.

Working mostly in scale models, the ideas had to be developed through series of concrete models. Early on during the week one of the proposals was chosen to be produced on site in scale 1:1. A true learning experience unveiling some of the specific challenges occurring when building for real.

The workshop program saw a range of lectures on cement and concrete as well as two keynote lectures by architect / artist Daan Roosegaarde and architect Kapser Jørgensen, director of GXN. Especially the scale 1:1 prototype was made possible through the added support of Beamix, De Bonth van Hulten, Cugla, ENCI, Mebin and NOE Betonvormgeving.


The Concrete Design Competition is an initiative by Cement&BetonCentrum (NL), Cement Manufacturers Ireland (IE), FEBELCEM (BE), TCMA (TR) and VDZ (DE). Their aim is to stimulate innovative design attitudes related to concrete. They recognise that the use of concrete as an architectural medium shows room for improvements and development. The material is more than a tool to ‘solve’ formal design ambitions. Material research and understanding will lead to innovative design and create possibilities to surpass existing limitations and visions.

Regelmatig bedenken architecten nieuwe oplossingen voor hun projecten. Helaas is de projecttijd vaak te kort om de nieuwe vondst uit te werken. Door perikelen met normeren, ontwikkelen en produceren blijkt de projecttijd te krap. En is het gebouw eenmaal opgeleverd, dan verdwijnt het idee in het archief. De focus ontbreekt bij architecten om de plannen verder uit te werken, de aandacht verschuift naar het volgende project. En dat is jammer omdat hierdoor
veel goede ideeën sneuvelen die het waard zijn uitgewerkt te worden.
Bij discussies in Booosting constateerden we regelmatig dit dilemma. Verschillende bureaus bedachten een eigen oplossing. Bij Atelier Pro, zo vertelde Hans Kalkhoven (nu studio Leon Thier), hadden ze er zo genoeg van dat de ontwerpers in het bureau telkens weer opnieuw trachten een ‘eigen, unieke’ balustrade te ontwikkelen, dat ze tezamen met Versteeg hekwerken enkele eigen ontwerpen ontwikkelden. En bij Mei architecten en stedenbouwers vormde Robert Winkel een ontwerpgroep die gesneuvelde projectideeën verder uitwerkte.

Wat uit deze voorbeelden blijkt, en niet alleen uit deze twee voorbeelden, is dat samenwerking met fabrikanten cruciaal is. Fabrikanten weten alles van hun materiaal en hun productieproces en kunnen architecten helpen de ideeën sneller te concretiseren. Tegelijkertijd leveren de ontwerpers de fabrikanten verrassende invalshoeken voor nieuwe producten.
Deze constatering leidde bij Booosting tot de serie Ontwerpen in de Fabriek. Fabrikanten, architecten en industrieel ontwerpers werken in de fabriek samen aan het realiseren van nieuwe oplossingen. In 2009 was de eerste sessie bij PP gevelbouw. De vele mogelijkheden van het gietproces en de vrije vorm mogelijkheden inspireerden de ontwerpers tot nieuwe vondsten in vorm, kleur en materiaalmelanges.

Dit jaar bood het Cement&BetonCentrum de ontwerpers ongekende uitdagingen met het Ultra Hoge Sterkte Beton (UHSB). Het is een betrekkelijk nieuw materiaal waarvan de ontwerpmogelijkheden nog lang niet uitputtend verkend zijn. In de fabriek van Romein Beton is een divers gezelschap ontwerpers de uitdaging aangegaan nieuwe toepassingen te bedenken met dit materiaal.


Frido van Nieuwamerongen
Arconiko architecten en Booosting
Inititiatiefnemer Ontwerpen in de Fabriek

Onderzoek naar de architectonische potentie van ‘de voeg’

Bouwen met prefab is bouwen met elementen. Inherent aan prefab is een beperking aan de elementgrootte. Dat leidt per definitie tot aansluitingen. Aansluitingen tussen de elementen onderling, aansluitingen op (draag)constructies en aansluitingen met andere bouwelementen als ramen, deuren, dakranden, goten, etcetera.

Veelal worden de ‘voegen’ tussen de elementen als storend ervaren in een gevelontwerp. Vreemd eigenlijk: immers buiten ‘in-situ-beton’ bestaat er eigenlijk geen naadloos bouwmateriaal voor gevels. De traditionele en nog steeds gewaardeerde baksteen is wellicht het kleinste prefab bouwelement dat voor gevels wordt gebruikt. In metselwerk zijn voegen vanzelfsprekend met een diversiteit aan tactiliteit middels verschillende voegtypologieën. En plaatmaterialen worden met vergelijkbare ontwerp- en uitvoerings overwegingen geconfronteerd als prefabbetonelementen.

Er zijn inmiddels verscheidene uitvoeringen toegepast waarin een uitgesproken architectonisch idee wordt nagestreefd. Variërend van ‘potdekselen’ en zogenaamde ‘valse’ voegen die de ‘echte’ voegen camoufleren, tot ‘kozijnloos’ glas in beton. Het werken in elementen biedt meer aanknopingspunten dan het ontkennen of maskeren van de aard van de bouwelementen. Er kan bewust gebruik worden gemaakt van het gegeven dat bijvoorbeeld een gevel is opgebouwd uit verschillende delen. Zo kan er uitdrukking worden gegeven aan de positie van de elementen
in het geheel (onder – boven, privé - publiek), of aan de functie die zich erachter bevindt. De grootte van de elementen kan uitdrukking geven aan massaliteit, menselijke maat of juist een monumentaal karakter ondersteunen. De ‘voegen’ zelf kunnen een architectonische uitdrukking bewerkstelligen. Daar waar er veel waardering is voor het uitbuiten van stortnaden, bekistingsplaten en centerpengaten, zoals bij onder andere Ando, Mendez de Rocha en Le Corbusier, is er nog weinig uitgesproken aandacht voor het exploiteren van ‘de voeg’. De
zone waar het element element wordt, waar eventueel techniek in opgenomen kan worden, waar slimme aansluitingen op draagconstructies hun plek kunnen vinden. Waar diepte gevonden kan worden in veelal vlakke gevels. En waar het ene materiaal een ander treft.

De casestudy ‘scheiden en verbinden’ onderzoekt wat de potentie is van ‘de voeg’. Wat architectonische, constructieve en uitvoerings consequenties zijn van scheiden en verbinden. Hoe technische innovaties hier een plek kunnen vinden. Hoe uitvoeringstechnische overwegingen een inspirerende rol kunnen spelen. En hoe architectonische ambities kunnen worden uitgebreid en ondersteund door het ontwikkelen van een tot nu toe onderbelicht fenomeen.

Binnen de architectuur wordt de gevel traditioneel voornamelijk gezien als ‘de derde huid’ van de gebruiker. Zij toont het gebouw en haar programma aan de omgeving. De gevel beschermt tegen weersinvloeden en ongewenste bemoeienis van buitenstaanders. Het is de plek waar binnen en buiten met elkaar communiceren middels ramen, entrees, vorm en kleur.

De energieke gevel biedt meer dan een beschermende huid en een representatief beeld. Buiten het veld van de bekende passieve bouwfysische eigenschappen als thermische isolatie, zonen geluidswering speelt zij een actieve, dynamische en wellicht bewegende rol in het tonen of verhullen van verouderingsprocessen, de beheersing van de energie- en klimaathuishouding, het programma en de uitstraling van het gebouw en de interacties met gebruiker en omgeving.

De 7de Prefab Beton Casestudy richt zich op de mogelijkheden van beton voor een scala aan energieke gevelconcepten. Deelnemers wordt gevraagd hun fascinaties en ideeën in teamverband met specialisten te vertalen naar sprekende prototypen.

'Creatief met beton! Zo omschrijft de jury deze inzending. En terecht. Uit de Casestudies Prefab Beton blijkt de potentie van dit bouwmateriaal.
Kennisuitwisseling tussen ontwerpers en producenten bewijst dat beton veel meer dan hard, grijs en rechttoe rechtaan is. De casestudies geven verbeelding de ruimte en leiden tot een vormentaal die de sector in
de regel niet kan of wil spreken. Deze ruimte voor creativiteit is goed voor het imago van de hele industrie. De integrale manier waarop het Cement&BetonCentrum de open dialoog en kennisuitwisseling aanpakt, is volgens de jury uniek.'

'the objective of the competition: to explore and exploit the limits of the involvement of concrete with other recourses to create new construction materials and applications where concrete forms the basis but is not the only element at play. It is therefore a question of finding conditions of comparability and integration - we could say a "complicity" - between concrete and something else in order to create a new material or system that adopts other characteristics.

We look for concrete surpassing its "original" performance to the point of becoming a new material in and of its self with contemporary spatial and experiential consequences. Behind the collective work that the competition evokes, there is an interest of generating practical implementations of theoretical topics on architecture as the construction of a second nature or second life. Creating architectural applications and systems for a world that needs to seriously reconsider the material conditions with which construction and demolition takes place.

Juan Herreros, curator

Beton in de architectuur is voornamelijk bekend om enerzijds zijn constructieve eigenschappen en anderzijds om zijn soms bejubelde en vaak verguisde esthetische kwaliteiten. Op beide fronten vinden er ontwikkelingen plaats die voorlopig nog onopgemerkt blijven bij het grote publiek, maar door gedreven ontwerpers en bouwers worden opgepakt. De algemene tendens toont een verdergaande integratie van architectuur, constructie en installaties: beton als integraal en integrerend materiaal. De Casestudies Prefab Beton zijn bedoeld om recente ontwikkelingen te verkennen en nieuwe te stimuleren. In open dialoog tussen ontwerpers en producenten worden nieuwe mogelijkheden verkend en getoetst.

Voorgaande casestudies waren onder andere gericht op licht en beton, de mogelijkheden van vormvrijheid en verscheidenheid, verschillende vormen van ‘levend’ beton en de wens om het verouderingsproces van beton te controleren. Deze zesde casestudy richt zich op ‘groen beton’, een notie die onder andere de twee laatst genoemde thema’s in zich herbergt.

In een tijdsperk waarin begrippen als ‘duurzaamheid’ en ‘CO2- en klimaatneutraal’ op grote schaal naar voren worden gebracht als beslissende factoren voor onze toekomst is het destemeer zaak om genuanceerde, afgewogen en intelligente oplossingen en toepassingen te ontwikkelen.
Het ligt voor de hand om de duurzaamheid en de levensduurcyclus van beton te benadrukken en verder uit te buiten. Een betonnen skelet kan letterlijk eeuwen mee mits er voldoende flexibiliteit is ingebouwd voor uiteenlopende gebruiksprogramma’s die zelf een veel kortere levensduurcyclus blijken te hebben. Actief en passief gebruik van de thermische massa van beton zal een grote rol gaan spelen in het drastisch reduceren van energiegebruik in gebouwen. Daarnaast zijn er interessante vorderingen op het gebied van thermisch isolerend constructief beton.
Voorts blijkt er een latente vraag te bestaan bij ontwerpers en gebruikers naar een ‘echt’ groen beton: beton waarvan het levenloze karakter wordt gecombineerd met begroeiing, al dan niet in de vorm van mossen of planten. Een zoektocht dus naar ‘levende’ gebouwen of minstens gebouwen die een zekere vorm van natuur herbergen in hun architectonische en constructieve opbouw en dan niet slechts middels atria, binnentuinen of fantastische situering. De lange levensduur van beton roept ook op tot verbetering en beheersing van veroudering en verwering. Zo wordt er gewerkt aan zelfreinigend beton, wat de ‘originele’ verschijningsvorm benadrukt, terwijl er ook aandacht nodig is voor verouderingsprocessen die wellicht meer verschijnen als een metamorfose.
Kortom, daar waar ‘groen beton’ op het eerste gezicht een eenvoudige reactie lijkt op de vraag naar eco-producten strekt deze casestudy zich verder uit naar wellicht complementaire toepassingen.
Als laatste voorbeeld van aandacht is ‘groen beton’ ook op te vatten als reactie op de zoektocht naar perfect duurzaam wit of zwart beton. Beide zijn zeker nog niet ‘opgelost’; het perfecte groen staat zeker garant voor een gelijkwaardige uitdaging.

Aan ontwerpers hiermee de vraag zich te buigen over groen en beton, over persoonlijke fascinaties en drijfveren, die niet beperkt hoeven te blijven door de bovengenoemde voorbeelden en richtingen.
In de casestudy worden gezamenlijk de grenzen opgezocht van materiaalsamenstellingen, productieprocessen, toepassingen en gebruik.

'Concrete is actually a very old material. The romans even used it. But it's still contemporary. recent developments concerning the strength, weight an durability are prompting innovative applications of this material. One property of concrete that has hardly been studied is its transparency. Transparency not in the literal sense of a property possessed by glass for example, but transparency in the spatial sense: opacity.

Apart from the historical reason to reconsider concrete opacity, there are more contemporary issues such as insulation and sustainability to be introduced, parameters that are reopening the chapter in ;opacity' with contemporary architecture. In most cases this is achieved by working with various types of glass and metal, but I think it should also be possible by using concrete.
Combining such a notion of opacity with the inherent plastic character of concrete could lead to an interesting play in which spatial definitions such as dimensions, depth and orientation could be linked to material properties such as weight, color and texture.'

Hanif Kara, curator

Schoon beton (architectonisch beton) wordt voornamelijk ingezet en beoordeeld op haar visuele kwaliteiten, al dan niet in combinatie met de tactiele verschijningsvorm. En hoewel aan de geschiedenis van beton in architectuur een belangrijke constructieve ontwikkeling ten grondslag ligt laat zij zich ook lezen als gedreven door esthetische ambities. Zeker in het geval van schoon beton.

Het ‘beton brute’ uit de eerste helft van de 20ste eeuw toont het robuuste karakter van het materiaal, vaak met een ogenschijnlijke overdaad . Dikwijls zijn daarbij bekistingtechnieken ingezet die de plastische kwaliteiten van het materiaal benutten, vooral om door lichtval en schaduwwerking de vormtaal te ondersteunen. Meer als applicatie - een constructieve uitbuiting - kennen we allemaal de ‘bris soleils’ en ‘diepe gaten’ van Le Corbusier en anderen. Zo ontstond een helder en niet-beschaamd gebruik van beton, een traditie die navolging heeft gevonden bij onder andere een generatie Zwitserse architecten als Consoni, Morger & Degelo en Peter Märkli.

Op een meer subtiel niveau hebben architecten als Ando, Gigon & Guyer, Arets en Neutelings beton onderzocht op het tonen van ‘zachtheid’ en oppervlakbehandelingen. Niet zelden door het inzetten van strijklicht-condities door middel van zowel natuurlijke lichtinval als kunstlicht.

De meest recente ontwikkeling van het combineren van beton en licht laten een meer radicale zoektocht zien naar ‘echte’ transparantie van het materiaal zelf. Daarbij wordt geëxperimenteerd met glasvezel-technieken en het vervangen van toeslagmaterialen door glas of kunststoffen.
Denk aan LitraCon en Bill Price’s ‘translucent concrete’. Daarnaast komen er steeds meer producten die naast een bouwkundige functie een ‘verlichtende’ applicatie herbergen, zoals op gebied van signalering, bewegwijzering en decoratie.

Deze Casesstudy geeft ruimte voor onderzoek naar combinaties die de prestaties van licht en beton vernieuwen, maximaliseren en uitbuiten. Van ‘low-tech’ bekistingtechnieken, oppervlakafwerkingen en bouwkundige of esthetische ‘add-ons’, tot ‘high-tech’ toepassingen die ontwikkelingen uit andere industrieën koppelt aan – nieuw te ontwikkelen – productieprocessen voor prefab beton. Aan de ontwerpers de taak zichzelf en de industrie uit te dagen om de grenzen van het materiaal te zoeken. Aan de industrie de taak de bestaande grenzen te overschrijden en de denkprocessen te toetsen aan de nieuwe realiteit.

Always wanted to know how to control corrosion of surfaces? And how to keep them aesthetical intriguing? Are there samples in architecture or art that keep puzzling you in terms of how they were created? Want to know if it is possible to generate formal or tactile ‘chance’ within a serial production method? Want to understand and manipulate existing production techniques and methods to push the envelope of the possible? Just having an outrageous idea? That you like to get tested for practical and economical feasibility?

Unanswered questions, extreme applications and seemingly impossible ideas form the starting point of these Casestudies. How to realise ever further reaching fascinations and ambitions of architects and designers is the core of this initiative.

These are Casestudies since ideas are not only examined and explored with professional support, they are actually manufactured in order to really test their merits. Specialists from various producing industries as well as engineers and research experts have worked in one-day intense brainstorm sessions in which proposals have been developed into effective descriptions for generating the prototypes. The collaborating industry have manufactured these objects under professional conditions in order to be analysed and reviewed.

'... there are qualities associated with ROBUSTNESS, such as strength and solidity, which are also qualities of concrete. Used to lay foundations, to build sturdy bridges and muscular, architectural monuments, concrete, even in its most conventional use, is an undeniably robust material. There are other qualities associated with ROBUSTNESS, however, not conventionally associated with the sturdiness of concrete. Due to the growing importance of complex, adaptive behavior in all areas of scientific equity, ROBUSTNESS has also come to define the degree to which living things, whether single cell organisms, flocks of migratory birds, or complex social systems like ant colonies or metropolises like Tokyo or Mexico City, adapt to changing environmental conditions and evolve over time. ROBUSTNESS, in these contexts, defines a new kind of strength and solidity based on flexibility rather than inflexibility, on suppleness rather than stiffness, on resilience rather than rigidity...'

Michael Speaks, curator